مناظره مأمون با چهل نفر از علماء
ناقل ابن عبدربه اندلسى
مصدر عقدالفرید
مترجم و محقّق مهدى فقیه ایمانى
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم
... فَبَشِّـرْ
عِبَادِ الَّـذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ
أَحْسَنَهُ أُوْلـئِکَ الَّـذِینَ هَدیــهُمُ اللهُ وَ أُوْلئِک هُمُ أُوْلُوا الاَْلْبـَاب
سوره زمر: 17
پس مژده ده
بندگان مرا ، آنان که سخنان را مى شنوند ،
و از نیکوترین آن پیروى مى کنند;
آنها کسانى باشند که خدا هدایتشان فرموده ،
و آنها خردمندانند.
شخص راستگو
«عمر بن عطاء العدوی» که از فرزندان خلیفه اول همرابن الخطاب بود، از والی اذن خواست تا با بهلول[1] مشغول مباحثه و مذاکره شود، آنگاه از بهلول پرسید: «حقیقت ایمان چیست؟»
بهلول گفت:
«قال مولانا الصادق ـ علیهالسّلام ـ: ألایمانُ عَقْدٌ بِالْقَلْبِ وَ قَولٌ باللّسانِ وَ عَمَلٌ بالْجوارحِ وَ الأرکانِ»
یعنی:«ایمان عبارت است از عقیدة قلبی و گفتن با زبان و عمل کردن با اعضاء و جوارح.»عمر گفت: «از اینکه گفتی «قال مولانا الصّادق» معلوم میشود که غیر از جعفر بن محمد دیگر هیچ کس صادق و راستگو نیست، چون تو لقب صادق را اختصاص به او دادی.» بهلول گفت: «این اشکال اول به جدّ تو «عمر بن الخطاب» وارد است که به رفیقش ابوبکر لقب «صدّیق» داد. مگر در زمان او کسی دیگر راستگو نبود؟»
عمر بن عطاء گفت: «نه، در آن زمان تنها کسی که راستگو بود فقط ابوبکر بود!»
خلفای ثلاث
شیخ بهائی در یکی از سفرهای خود، با یکی از علمای اهل تسنّن ملاقات نمود، و خود را در مقابل او، در ظاهر شافعی وانمود کرد.
آن دانشمند اهل‌سنّت که از علمای شافعی بود، وقتی که دانست شیخ بهائی، شافعی است، و از مرکز تشیّع (ایران) آمده، به او گفت: «آیا شیعه برای اثبات مطلوب و ادّعای خود، شاهد و دلیل دارد؟».
شیخ بهائی گفت: من گاهی در ایران با آنها روبرو شده‌ام، می‌بینم آنها برای ادّعای خود شواهد محکمی دارند.
یکی از علمای اهل تسنّن که از فارغ التحصیلان دانشگاه «الازهر» مصر است به نام «شیخ محمد مرعی انطاکی» از اهالی سوریه، بر اثر تحقیقات دامنه دار به مذهب تشیع گرایید، و در کتابی به نام «لماذا اخترتُ مذهب الشّیعه» علل گرایش خود را با ذکر مدارک متقن ذکر نموده است. در اینجا یکی از مناظرات او با دانشمندان اهل تسنّن پیرامون سجده بر مهری که از تربت حسینی است آورده می شود.
محمد مرعی در خانه اش بود، چند نفر از دانشمندان اهل تسنّن که بعضی از آنها از دوستان سابق او در دانشگاه الازهر بودند، به دیدار او آمدند و در آن دیدار، بحث و گفتگوی زیر رخ داد:
- دانشمندان سنی:
شیعیان بر تربت حسینی سجده می کنند؛ آنها به همین علّت که بر مهر تربت حسینی سجده می کنند، مشرک هستند.
- محمد مرعی:
سجده بر تربت، شرک نیست؛ زیرا شیعیان بر تربت برای خدا، سجده می کنند، نه اینکه برای تربت سجده کنند، اگر به پندار شما به فرض محال، در درون تربت چیزی وجود دارد، و شیعیان به خاطر آن چیز، آن را سجده کنند، نه اینکه بر آن سجده نمایند، البته چنین فرضی، شرک است، ولی شیعیان برای معبود خود که خدا باشد سجده می کنند، نهایت اینکه هنگام سجده برای خدا، پیشانی را بر تربت می گذارند. به عبارت روشنتر حقیقت سجده، نهایت خضوع در برابر خدا است، نه در برابر مهر تربت.
به گزارش «شیعه نیوز»، "اتسومو اوکادا" رمان نویس و فعال رسانه ای ژاپنی است که مدتی را در منطقه "الحریه" بغداد زندگی کرده است. وی به زبانی مادری اش می نویسد و عربی را با لهجه عراقی صحبت می کند. پایگاه "براثا" مصاحبه ای با وی منتشر کرده که در بخشی از آن نظر او درباره امام حسین (علیه السلام) پرسیده شده است.
اوکادا در این باره گفت: از زمان سکونتم در عراق قصه شهادت امام حسین (علیه السلام) را شنیدم، امامی که برایش احترام و عشق زیادی قائلم؛ زیرا او برای دفاع از دین و عقیده، خود، خانواده و یارانش را تقدیم کرد.
وی افزود: تمام مسلمانان و تمام پیروان ادیان و مذاهب دیگر نیز باید این امام را اسوه خود قرار دارند و مسیر حسینی خود را با فریادهای دینی ادامه دهند. همانطور که در زیارت اربعین با شرکت میلیون ها نفر از داخل عراق و خارج آن شاهد هستیم و تمام این افراد برای بزرگداشت اینچنین قهرمانی که دین اسلام را از انحراف و انحطاط جمع می شوند.
این نویسنده ژاپنی در ادامه برای نیروهای داوطلب عراقی و نیروهای امنیتی این کشور آرزوی پیروزی کرد و افزود حق بر باطل بالاخره پیروز می شود.
انتهای پیام/ر.ش
آیا لزوماً هر کس شیعه بود به بهشت مىرود و هر کس غیر شیعه بود به جهنم میرود؟ / آیا منکران آگاه ولایت على (ع) با افرادى که از روى جهل منکر ولایت
ایشان هستند برابرند؟ / آیا علت اقدام ابن ملجم در به شهادت رساندن
حضرت، یک داستان عشقی بود؟! / چرا قبر مولا (ع) تا دهها سال مخفی ماند؟ / آیا على (ع) تقسیم کننده بهشت و جهنم است؟ / ذوالفقار علی بعد از
شهادت حضرت چه شد؟
جهت دیدن به پاسخ به لینک زیر مراجعه کنید
در این مناظره ابتدا آقای غرویان بحث حکمت را مطرح کرده واهمیت حکمت را مطرح می کند ومی گوید حکمت همان فلسفه وعمق ایمان را بیشتر می کندولی آقای میلانی در ابتدا می فرماید تفکیک مدعایش ضد فلسفه است ولی همان حرفهای فلسفه را می زندوما بارها تفکیک را رد کرده ومطالب ما موجود است اما حکمت چه کسی مخالف حکمت هستند اختلاف همین است که مصداق حکمت، کلام است یافلسفه فکر درعرض انبیا وامامان است نه طول هم.حالا این حکمتی که می گوییدعالم را قدیم می داندیا حادث.آقای غرویان فرمودند من بنای خود راب راین گذاشتم که روی حکمت بحث کنم حکمت از زمان سقراط وارسطو بحث شده و اگر نفس آماده شود خداوند آن را افاضه می کند یک مطلب علمی که مطرح کردندخداوند آیا قبل از خلقت بیکاربودو این شبهه را دوماه جواب دادیم در کشف المراد در شرح تجرید درس داده شده وچون در مناظره جای جواب شبهه نیست جای اثبات نظریه …
موضوعات مرتبط: فلسفه، عرفان، مناظرات برداشت از http://milani-hasan.blogfa.com
