حوادث ظهور وخروج نور

حوادث ظهور وخروج نور

 حضرت باقرالعلوم علیه السلام به بعضى از دوستان خود فرمود: دست از پا خطا نکنید ومشغول انجام وظایف خود باشید تا زمانى که علائم ونشانه هائى که برایت مطرح مى کنم آشکار شود.(10)
قبل از ظهور امام زمان علیه السلام بین مردم یک درگیرى وسیعى انجام خواهد شد وجمع بسیارى کشته مى شوند، بعد از آن شخصى به عنوان سُفیانى، لشکرى را متشکّل از هفتاد هزار مرد جنگى ومسلّح، به سوى کوفه بسیج مى کند ودر نتیجه آن خونریزى وغارت اموال ونفوس بسیارى رُخ مى دهد.
در همین بین، لشکرى از سمت خراسان با در دست داشتن پرچم هاى مخصوصى حرکت مى کنند که در بین آن ها تعدادى از یاران امام زمان علیه السلام نیز وجود دارد.
سپس لشکر خراسانى با لشکر سفیانى در بین شهر حیره وکوفه با یکدیگر درگیر مى شوند.
سپس سفیان متوجّه خواهد شد که مهدى موعود علیه السلام ظهور کرده است وآن حضرت در حال حرکت به سوى مکّه مى باشد، به همین جهت گروه عظیمى را جهت تعقیب آن حضرت روانه مى کند.
پس چون لشکر سفیانى هنگامى که در محلّى به نام بیداء - بین مکّه ومدینه - برسند وفرود آیند، ندائى از آسمان به زمین خطاب مى شود که: تمامى نیروهاى سفیانى را به جز سه نفر در خود فرو بِبَر، که اثرى از آن ها باقى نباشد.
و امّا آن سه نفر را خداوند متعال، صورت هایشان را به پشت بر مى گرداند وبه صورت وقیافه سگ در مى آیند ومسخ مى شوند.
سپس در یک چنین زمانى حضرت ولىّ عصر، امام زمان علیه السلام در کنار کعبه الهى قرار گرفته وبر دیوار آن تکیه زده وبه اهل زمین خطاب مى نماید ومى فرماید:
اى مردم! ما براى یارى دین خدا آمده ایم وهرکس مایل باشد، مى تواند به گروه ما بپیوندد.
و به دنباله آن مى افزاید: ما اهل بیت پیغمبر صلى الله علیه وآله هستیم؛ واز هر فردى نسبت به خداوند متعال ورسولش نزدیک تر واولى تر مى باشیم، پس هرکس بخواهد که نسبت به حضرت آدم، نوح وابراهیم؛ وهمچنین نسبت به تمامى پیامبران الهى، حتّى حضرت محمّد صلوات اللّه علیهم با من مذاکره واحتجاج کند، آماده ام.
پس از آن، مى فرماید: آیا خداوند متعال در قرآن نفرموده است: (إنَّ اللّهَ اصْطَفى آدَمَ ونُوحاً وآلَ إبْراهى م وآلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمینَ ذُریَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضِ وَاللّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ).(11)
من تداوم بخش وخلف آدم ونوح هستم، من برگزیده ابراهیم ومحمّد صلوات اللّه علیهم هستم، هر که مى خواهد پیرامون قرآن ویا پیرامون سنّت حضرت رسول اکرم صلى الله علیه وآله با من احتجاج ومناظره نماید، آماده ام؛ چون از هرکس دیگرى به آن ها نزدیک تر وبه آن ها آشناتر هستم.
بعد از آن، در ادامه فرمایشات خود مى افزاید: آن هائى که کلام مرا شنیدند ومتوجّه شدند، خداوند آن ها را هدایت نماید.
ضمناً شنوندگان حاضر، این مطالب ومسایل را به دیگران که غایب هستند گزارش دهند....
امام محمّد باقر علیه السلام فرمود: در چنین موقعیّتى خداوند متعال اصحاب ویاران حضرت حجّت علیه السلام را که تعداد آن ها سیصد وسیزده نفر مى باشند، جمعشان مى نماید، همان طورى که در قرآن چنین فرموده است:
(أیْنَما تَکُونُوا یَاءتِ بِکُمُ اللّهُ جَمیعا إنَّ اللّهَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ).(12)
سپس این تعداد افراد با امام زمان علیه السلام بیعت مى کنند؛ وعهد ومیثاق حضرت رسول صلى الله علیه وآله نزد اوست که از پیامبران یکى از پس دیگرى به إرث نهاده شده است.
حضرت باقر العلوم علیه السلام در پایان افزود: امام زمان علیه السلام از فرزندان حسین بن علىّ علیهماالسلام مى باشد که خداوند متعال قضیّه قیام آن حضرت را در یک شب تنظیم واصلاح مى نماید ونام مبارک وگرامى او همانند نام جدّش رسول خدا صلى الله علیه وآله خواهد بود.(13)

 

پاورقی:

(10) علائم ونشانه هائى از غیبت وظهور منجى عالم بشریّت، حضرت بقیّة اللّه الا عظم - روحى وارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء، عجّل اللّه فى فرجه الشّریف - مى باشد که هر کدام نیاز به توضیح وتشریح دارد که باید به کتابهاى مربوطه ارجاع شود. ضمنا حدیث بسیار طولانى بود که به قطعه هائى از ترجمه آن اکتفا شد.
(11) سوره آل عمران: آیه 33 و34.
(12) سوره بقرة: آیه 148.
(13) اختصاص شیخ مفید: ص 255 257، بحارالا نوار: ج 52، ص 305، ح 78.